หน้านี้เขียนบล็อกแบบหาสาระไม่ได้

สาระไม่มีหาดีไม่ได้ ในหน้านี้ อิอิ…

ทำเว็บเอง ทำบล็อกเอง เขียนบล็อกก็เขียนเอง มันจึงเป็นสิ่งที่ไม่ต้องไปเกรงใจใคร ว่าจะเขียนไม่ถูกใจ หรือไม่ต้องไปอึดอัดว่าจะต้องมีเรื่องใดให้มาเขียน อยากบ่นก็บ่นลงบล็อก อยากเล่าอะไรก็เล่าผ่านบล็อกนี้

vwander.com เป็นอีกเว็บหนึ่งที่ผมสบายใจกับมันมากๆ เพราะไม่ต้องมาคอยซีเรียสกับเรื่องที่ว่ามา แถมอิสระ อยากเขียนเรื่องอะไรก็ได้หมด

เว็บนี้เคยเอาไปทำเป็น เว็บบ่น มาแล้ว ถ้าเอ่ยเรื่องเว็บบ่น ต้องที่นี่เท่านั้น ทั้งๆ ที่มีคนอ่านแค่สองคน หนึ่งคนเป็นน้องที่ทำงาน อีกคนก็ผม นั่งอ่านกันสองคน แต่มีผมเขียนอยู่คนเดียว มันก็สนุก นั่งอ่านเรื่องที่ตัวเองเขียนได้เป็นวันๆ เพราะมันสนุก ระยะหลังๆ ไม่มีเวลา ทำเว็บหลายหมวด เวลาย้ายก็ลำบาก เพราะในตอนนั้นทำมือ ทำเองอัพเองนักเลงพอ html ล้วนๆ ไม่มีสบายเหมือนยุคนี้ เวลาจะย้ายโฮสติ้งเลยลำบาก เพราะดันขี้ลืม เอามาไม่หมด พอไฟล์มาไม่หมดระบบก็เจ๊ง

สมัยก่อนมันมีที่ไหนล่ะเครื่องมือย้ายเว็บทั้งดุ้น ก๊อบวางเท่านั้นที่พอทำเป็น FTP ล้วนๆ เอามาทั้งดุ้น พอเอาลงที่ใหม่แล้วพังเพราะไฟล์บางตัวมันไม่ยอมมาด้วย ก็งานเข้าสิ เรื่องหลายเรื่องก็หายไปเลย ขี้เกียจเขียนใหม่ เพราะเขียนยังไงก็ไม่เหมือนเดิมแล้วอารมณ์นั้น

พอหายก็หาไม่เจอ พอไม่เจอก็ต้องทิ้ง นานวันเข้าเลยไม่อยากทำ เพราะย้าย host กันบ่อย จำได้ว่าที่นี่ก็เป็นแห่งที่สิบกว่าแล้วมั้ง ไม่รู้จะต้องย้ายอีกไหม แต่ถ้ามันบวม ไม่ดี ก็ต้องย้ายแหละ แต่ดีหน่อยยุคนี้มี CMS อย่าง WordPress ให้ใช้ เวลาย้ายเลยสบาย แต่ต้องไม่ลืมว่ามี sub-domain ไหนบ้าง นี่ก็ทิ้งไปหลายตัวเพราะลืม หา database ไม่เจอเลยต้องทิ้ง ก็นะ คนมันเป็นหลายอย่างแต่ไม่ดีซักอย่างจะเอาอะไรมาก

นึกๆ แล้วก็รู้สึกดี แม้ความทรงจำจะลางๆ ไปบ้าง แต่ผมเองก็มาถึงจุดนี้จนได้ จุดที่แม่งเหมือนเดิม คือกลับมานั่งเขียนอะไรบ้าๆ บอๆ เป็นวักเป็นเวร หลายคนอาจเคยบ่นกับหมากับแมว ผมเคยบ่นกับต้นกล้วยเพราะไม่มีหมาไม่มีแมวเลี้ยง จนสุดท้ายมานั่งพิมพ์ระบายความในใจลงบล็อกตัวเอง และที่แรกที่ทำก็ที่นี่ มาวันนี้คือได้กลับมาทำแบบนั้นอีกครั้ง

อยู่ๆ รอยยิ้มก็เบ่งบาน

ดีจริมๆ..