บ้านเรากำลังจะได้สมาชิกไซ มาอยู่ด้วยแล้วนะ

ตามหาอยู่ตลอดนะ เจ้าฮัสกี้น้อยเนี่ย แต่เจอที่ไหนก็ไม่ถูกใจเลย แถมเราก็ไม่มีเวลาว่างมากพอจะหา ด้วยงานที่รัดตัวแทบไม่ได้หยุดหย่อน

จะเป็นไปได้ไหมหนอ หากบ้านเราจะมีโอกาสต้อนรับเจ้าไซในฝัน ฮัสกี้ตัวน้อยที่ชะตาต้องกันซักตัว ในซักวันนึง อาจจะมีโอกาสได้ผูกพันธ์กันบ้าง …อีกซักครั้งก็ยังดี…

ย้อนกลับไปในช่วงนึง จะว่าไปแล้วเราก็ตามหามานานเหมือนกัน แต่ไม่เคยได้เจอกันซักที จำได้ว่าเมื่อนานมาแล้ว ก็ไปหาเจ้าฮัสกี้น้อยนี่แหละ แต่กลับกลายเป็นว่าได้พี่โกลมาแทน

พี่โกลเด้นมาในรูปของเจ้าตัวเล็กขนฟูสีทองสมชื่อพี่โกล พี่โกลเป็นหมาเด็กตัวน้อย และมาอยู่กับเรานานมากๆๆ มีลูกมีหลานให้กอดอยู่หลายครอก และจากไปอย่างสงบด้วยความชรา กับบรรดาพี่ ๆ น้อง ๆ อีกหลายสายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็น พันธุ์ทาง พันธุ์อินเตอร์ และพันธุ์อะไรก็แยกไม่ออก สี่ซ้าห้าตัวที่ทยอยกันชราภาพตาม ๆ กันไป

ที่คงอยู่ให้นึกถึงพี่โกลไม่จางหายก็น่าจะเป็นเด็กๆ ที่เกิดมาเป็นโซ่คล้องใจให้หายเหงาได้บ้าง แต่ก็เทียบไม่ได้กับความผูกพันธุ์ลำดับแรกสุด แม้เด็กๆ จะโตมาแบบน่ารักน่าหยิกก็ตาม หลายตัวถูกขอเอาไปกอดอย่างถาวรจากบรรดาเพื่อนๆ พี่ๆ ญาติ ที่มาเยี่ยมเยียน กระทั่งต้องใจแข็งยืนกำหมัดเข้าสู้จนเหลืออยู่แต่เจ้าเด็กกะโปโลตัวเมียตัวนึง

แต่น้องก็น่ารัก มีลูกให้อีก 7-8 ตัว น่าเสียดายที่ช่วงนั้นร้อนจัด เหลือรอดมาได้ไม่กี่ตัว ที่รอดมา พอเป็นหนุ่มได้ก็หนีไปบวชเพราะอยู่ไม่ได้ หมาพ่อมันไม่ยอมให้เข้าบ้าน คงจะหวังเป็นพระยาเทครัว จับมือขู่ก็แล้ว เอาไม้ฟาดพื้นขู่ก็แล้ว พ่อมันก็ไม่ฟังอะไร สรุปลูกก็ไม่กลับบ้านอีกเลย (หมดกันตัวผู้ มีแต่ตัวเมีย)

ก็จนปัญญาที่จะเอากลับ คนอื่นเอาหมาทิ้งวัด แต่หมาบ้านเราดันอยากไปอยู่วัด ก็ฝากไว้เป็นภาระหลวงตา หลวงตาก็ยิ้มสิ ตั้งใจจะมาขอเอาไปอยู่แล้ว สีทองสวยซะด้วย ตอนแกมาจำวัดใหม่ๆ ไม่มีน้องๆ ให้วิ่งไล่ซักตัวแกก็เหงา มีหลานพี่โกลไปอยู่ด้วย แถมเป็นตัวเดียวในวัดก็สบายเลย (มิน่าถึงไม่กลับบ้าน)

ทุกวันนี้เวลาเรียกหายังจำกันได้อยู่ เปลี่ยนจากขนสีทองเป็นขนสีแดงสวย แสดงว่าคงได้บวชแล้วแน่ๆ ถึงมีขนสีส้มแดงสวยขนาดนั้น ส่วนพี่น้องที่เหลือก็ทยอยจากไปจนหมด แก่บ้าง ไปก่อนอายุขัยบ้าง คงฟังดูคิดว่าแปลกที่หมาตัวที่อยู่วัดฟังธรรม กลับอายุยืนกว่าตัวที่อยู่บ้าน จริงๆ ไม่ใช่เลย ตัวอยู่บ้านควรจะอายุยืนมากกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะว่า…

น้องหมาโดนยาเบื่อหนูข้างนา

เราคงดูแลได้ไม่ดีนั่นแหละ ได้ไม่ทั่วถึงและไม่ดีพอในช่วงนั้น จนวัยรุ่นพลาดเสียชีวิตไป 3 ตัว พร้อมไก่แจ้อีกกว่า 20 ตัว แทบจะหมดเล้า

รอบนั้นแทบจะตีกับเจ้าของนากันเลยทีเดียว มาวางยาเบื่อได้ไงที่ใกล้บ้านคน!! รู้อยู่ว่ามีสัตว์เลี้ยง (ปัจจุบันเค้าเลิกทำนา และปล่อยที่ให้รกร้างไปเรียบร้อยแล้ว)

สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ก็แก้ปัญหาและป้องกันตัวเองไป น้องๆ ที่มาใหม่ก็ต้องคอยกำชับว่าอย่าลอดกำแพงออกไปกินอะไรที่เค้าทิ้งไว้อีก มันอันตราย อย่างว่าแหละ บ้านสวนกลางนาหลังเดียวเดี่ยวโดด ย่อมถูกจ้องเล่นงานจากคนพาลอยู่บ่อยๆ

กระทั่งสุดท้ายก็สิ้นสุดทางเลื่อน ทายาทของพี่โกลน้อยที่บ้านก็หมด คงเหลือก็แต่หมาแก่ผู้ซึ่งละทางโลกเข้าสู่ทางธรรม อยู่วัดกับหลวงตา ตามบิณฑบาตรกันทุกเช้าเพียงลำพัง และปัจจุบันนี้ก็แก่มากแล้ว ขนาดเดินยังง๊อกแง๊กๆ อีกไม่นานก็คงละสังขารกลับไปวิ่งเล่นกับแม่หมาและยายหมาอยู่บนสวรรค์ ก็แค่รอเวลานั้นอย่างสงบ

นั่นถือเป็นเวลาอันยาวนาน จากสุนัขตัวแรกที่บังเอิญไปเจอแบบไม่ได้ตั้งใจ รวมไปถึงลูกๆ หลานๆ ของพี่โกลน้อย ทั้งนี้ก็ไม่ได้นับรวมกับพันธุ์อื่นอีกหลายตัวที่อยู่บ้านเดียวกัน

ผ่านมาไม่นานก็มีโอกาสขับรถแวะหาพี่ไซตัวป่วน อย่างที่อยากได้เหมือนเคยอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนเดิม ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ กำลังจะออกไปหาอะไรกิน ดันผ่านที่เค้าหิ้วมาวางไว้ข้างทาง ด้วยความตกใจปนสงสารไม่อยากให้น้องต้องตากแดดนาน ก็คว้ามาตัวนึงที่กำลังน่ารักเลย แน่นอนเหมือนเดิม ไม่ใช่พี่ไซ แต่เป็นน้องแก้ว สุนัขบางแก้วอีกตัวที่เป็นสมาชิกใหม่ เอาล่ะ อย่างน้อยก็เข้าใกล้ฝันเข้าไปอีกหน่อย

โจรคิดจะปล้นบ้านโดนน้องหมาไล่กวด

น้องแก้วอยู่กับพวกเราได้ 2 ปีนิดๆ ก็จากไป อาจจะด้วยความซนที่เราก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่อง เพราะน้องขี้เล่นและเป็นมิตรกับทุกคน นี่ไม่ใช่บางแก้ว นี่เป็นบางอะไรไม่รู้ที่ขี้กลัวและเข้ากับคนทุกคนในละแวกบ้าน แต่คงเป็นชะตาให้น้องมาไกลได้เท่านี้ เพราะชื่อเสียงสายพันธุ์ที่ทำหลายคนเข้าใจผิด

ในเช้าวันนั้นเราทักทายและมองหน้ากันเหมือนทุกทีก่อนออกไปทำงาน เลิกงานกลับมาถึงก็ได้รู้ว่าน้องจากไปแล้ว ด้วยคงไปกินยาเบื่อที่โจทย์เก่าของน้องกลับมาแก้แค้น ในวันที่ไปไล่กวดเค้าอยู่หน้าบ้าน หน้าบ้านตัวเองแท้ๆ หน้าบ้านที่น้องแก้วต้องตามยายออกไปใส่บาตรทุกเช้า ออกไปทักทายหลวง(หมา)น้า ที่รู้จักกันตั้งแต่น้องแก้วยังเป็นหมาเด็กตัวเล็ก ตอนเข้ามาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ ทักทายกันเล่นกันจนกระทั่งน้องโตเป็นสาว หลวง(หมา)น้าก็คอยแซวทุกวันไม่เว้น ยามที่ได้เจอกันตอนออกตามหลวงตาบิณฑบาตร

กระทั่งวันนั้น วันที่น้องกลับเข้าบ้านช้า เพราะมีคนแปลกหน้าขับรถเวียนไปมาหลายรอบท่าทางไม่น่าไว้ใจ น้องคงระแวงเลยออกไปเห่าและไล่กวดเพราะความไม่ปกติของคนที่มาใหม่ ซึ่งปกติแล้วน้องไม่เคยไล่กวดใครเพราะรู้จักกันหมดในละแวกบ้าน คนแถวนี้เค้ารู้กันทั่วว่าบ้านสวนกลางนาเรามีบางแก้ว และเพราะชื่อเสียงอันเลื่องลือของสายพันธุ์นี้ คนแปลกหน้าจึงมักไม่ค่อยมายุ่มย่ามให้วุ่นวาย แต่ก็ไม่ใช่กับทุกคน โดยเฉพาะครั้งนี้ หากมันจะหวังสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

ใครจะไปรู้ ว่าการโดนหมาไล่กวด ถึงกับต้องกลับมาวางยา ฆ่าให้ตายกันไปเลย

สรุปรอบนั้นกลับดาวไป 2 ตัว (พี่แก้วกับพี่พันธุ์ผสม) คงไม่เหงาล่ะเนาะ แต่เรานี่สิ…โคตรเหงา..เลย

บทเรียนอันแสนแพงและไม่อาจทำใจไปอีกนานนับปี…จนกระทั่งปัจจุบันนี้ก็ยังอดหวาดระแวงกับน้องๆ ตัวอื่นๆ ในบ้านไม่ได้

ต่อไป หากมีน้องสมาชิกใหม่ตัวไหน มีโอกาสเข้ามาที่บ้านอีก คงต้องกักตัวให้อยู่แต่ในรั้วบ้าน ไม่ได้วิ่งออกไปเล่นนอกบ้านได้อีก แม้จะมีเพื่อนหมารายทาง รวมไปถึงเพื่อนหมาวัดลูกศิษย์หลวงหมาน้าจะคอยมาเรียกชวนให้ไปไล่นกในนา ไล่กบไล่เขียดริมคลอง หรือนั่งรอยายออกไปใส่บาตรทุกวันก็ตาม

และหวังว่าบทเรียนที่เราต้องจ่ายไป คงคุ้มค่าหากทำให้ชีวิตรุ่นต่อไป จะได้อยู่ยาวนานขึ้นอีกหน่อย และเราไม่อยากจ่ายซ้ำ เราจะเตรียมพร้อมไว้ทั้งหมดไม่ให้เกิดขึ้นอีก เราเตรียมพร้อมในทุกเรื่อง พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง อยู่ดีๆ ก็…

อยู่ดีๆ พี่ไซก็โผล่มาให้เห็น

นึกยังไงไม่รู้ นั่งคิดถึงพี่ไซ พี่โกล พี่แก้วอยู่ดีๆ มือก็กดไปโดนอะไรซักอย่างทำให้หน้าจอคอมฯ เปลี่ยนจากหน้าการทำงานไปเป็นหน้า facebook แล้วคลิปหลายๆ คลิปก็เด้งขึ้นมา นี่ facebook มันดักฟังความคิดได้แล้วเหรอวะ ???

เข้าไปเจอหลายคลิป อยู่บนหน้าเพจในกลุ่มคนรักไซกลุ่มนึง และอีกกลุ่มนึง และกลุ่มนึง ๆๆๆ บลาๆๆ จนงงว่าเราติดตามหลายกลุ่มจังแฮะ แล้วเราก็ทักไปหาบางคนในกลุ่มนี้ กลุ่มนั้น กลุ่มโน้น …โชคชะตาก็นะ อยู่ดีๆ ก็เล่นตลก

ทักไปเป็นสิบ มีตอบกลับมาคนเดียว แล้วเค้าก็ส่งคลิปน้องๆ มาให้ดู ตอนแรกคิดว่า เด็กๆ น่าจะเกิดจากบ้านคนทั่วไป พอมีน้องๆ ก็อยากระบายออกกระมัง คุยไปคุยมาไม่ใช่บ้านธรรมดาล่ะแต่เป็นฟาร์มเล็กๆ เฉยเลย แม้จะไม่ได้ใหญ่โต แต่ถือว่าก็มีพ่อแม่พันธุ์ที่น่าสนใจอยู่ จึงส่งให้คนที่บ้านดู จนกระทั่งตัดสินใจเลือกน้องจากบ้านนี้ตัวนึง

แล้วไม่ถงไม่ถามคนที่บ้านเลยเหรอ แน่นอนล่ะ ตีกันอยู่แล้ว เราอยากได้สีดำขาวเพราะสีคอปเปอร์มีเกลื่อนไป บ้านโน้นก็มี บ้านนั้นก็เคยเห็น แต่คนที่บ้านบอกสีคอปเปอร์สิน่ารักดีสู้กล้องดีกว่า สีดำขาวขี้อายชอบมุดหนีแถมมีเกลื่อนกลาด ตีกันไปมา สุดท้ายขอเลือกสีดำขาว กะเซอร์ไพร้คนที่บ้าน กลายเป็นเซอร์ไพร้ตัวเอง ก็หวังไว้ว่าอย่างนั้นน่ะนะ น้องหมาบ้านที่เราเลือกนี้คงไม่ทำให้ผิดหวัง พอไปเช็คข้อมูล ไปอ่านรีวิว ก็ไม่ถึงกับน่าเกลียด ออกมาดีเลยแหละ แต่จะอวยหรือจะด่าก็เก็บไว้ก่อน ยังไม่ถึงเวลา

และถ้า….

ถ้าพี่ไซตัวนั้นดูอยู่ เค้าอาจกลับมา แล้วโชคชะตาก็เลือกให้เราได้มาเจอกันอีก กับความทรงจำในวัยเด็กครานั้น ที่พ่อให้ของขวัญชิ้นแรก แล้วท่านก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับ จนพี่ไซตามพ่อไปในอีกหลายปีต่อมาด้วยความชรา ต่างจากเราที่กลายเป็นวัยรุ่น

.

เฮ่ย..ย.ย…วัยรุ่น!

.

.

มาวันนี้เรามีลูกแล้ว เราอยากเจอพี่ไซ จะได้แนะนำให้เด็กๆ รู้จัก ภาพที่เด็กๆ เฝ้าฝัน ว่าไอ้นิทานก่อนนอนที่พ่อมันเล่าเรื่องราวชีวิตสมัยวัยละอ่อนให้ฟัง บวกกับภาพหมายักษ์ที่ชอบมานอนให้เราได้หนุนตักนั้น มันเป็นยังไง น่าจะกลายเป็นจริงในไม่ช้า

ถ้าพี่ไซตัวนั้นมีจริง ก็คงกลับมาเกิดใหม่ แล้วมาใช้ชีวิตกับเราและลูกๆ ของเราอีกครั้งนึง

พี่ไซที่จะมาในวันคริสต์มาสนี้ ก่อนจะสิ้นปี 64

บ้านเรามีพี่เดิ้ล พี่ต่าย พี่แก้วพันธุ์ทาง และพี่อานพันธุ์ติ๋ม ทุกตัวกำลังรอคอยต้อนรับสมาชิกใหม่

คนในบ้านนี้ก็น่ารักทุกคน และพวกเราเตรียมชื่อใหม่รอ ไว้ให้พี่หยิบไปใช้เรียบร้อย

แล้วเจอกันนะ

พี่ไซบีเรียน ฮัสกี้